Waarom ik nu extra verlang naar een zomervakantie in Polen☀️

Er is bijna geen zomervakantie voorbij gegaan in mijn leven dat ik niet een bezoekje heb gebracht aan Polen. In mijn jeugd was de busreis naar Polen voor mij als de Frans camping voor klasgenoten. In mijn studentenjaren werd het een onderdeel van mijn interrailavonturen. En nu pakken mijn vriend en ik al jaren achter elkaar de auto richting het oosten, om onze beide families te bezoeken. Met bergen, bossen, zee en Berlijn (altijd Berlijn) eromheen gepland. Door Corona lijkt de volgende reis naar Polen wel extra ver weg, daarom kon ik het niet laten om even op te sommen waarom elke reis naar Polen, zeker in de zomer, een feestje is.  

Waarom het zo fijn is om naar Polen te reizen (met de auto):

• De telefoontjes van oma, weken van tevoren, met de vraag wat we graag willen eten.

• De berichtjes nog voordat we de auto zijn ingestapt met de vraag: ‘hoe laat komen jullie aan?’

• De standaardovernachting (of twee, drie) in elke keer een andere veel te hippe wijk van Berlijn.

• De hobbelige wegen met bumperklevende Poolse bestuurders met gevaarlijke inhaalmanoeuvres, totdat je de tolweg bereikt en voor een stevige prijs de hele snelweg voor je zelf hebt.

• Urenlang rijden langs uitgestrekte weilanden, productiebossen en om het half uur een klein dorpje met geen mens behalve een oma met een hondje, een kerk en een Żabka supermarkt.

Waarom het zo heerlijk is om op vakantie te gaan in Polen.

• Steeds weer verbaasd zijn wanneer je de rekening krijgt van een heerlijk driegangenmenu (met uitzondering van restaurant Prologue in Gdansk, maar het is het waard!).

• De meest moderne winkelcentra, met op elke verdieping een ijswinkel (grycan!), ontelbaar veel schoenen-  en kledingwinkels en altijd helemaal bovenaan een foodhall.

• De bar mleczny (melk bar) waar je Pools maaltijden kunt eten net als in de vroege communistische tijden en voor dezelfde ouderwetse prijzen als toen.

• De volbeladen stranden met om de aantal meter een opblaaskasteel vol schreeuwende kinderen, meerdere omkleedhokjes en zelfs een WC-unit bewaakt door een streng kijkende dame. De stranddag moet je altijd afsluiten met een zapiekanka bij één van de vele kraampjes voorbij de strandopgang.

• De Poolse bergen die in je kuiten bijten. Terwijl je onderweg even bij wil komen op een rustig plekje, passeren hele Poolse families met opa, oma en een kleuter aan de hand.

• Nog geen drie euro betalen om de mooiste musea te kunnen bezoeken, inclusief audioguide en vriendelijk -en minder vriendelijk- knikkende beveiligers.
  
  
• De fijne parken, waar je op een ligstoeltje kan genieten van de hipste craftbeers en limonades, waar de Berlijnse Fritz Kola hipsters zelfs nog jaloers op zijn.
  
  

• 

Waarom een bezoek aan je familie deze hele reis afmaakt.

• De warme knuffels van babcia. In haar huis krijg je ongevraagd de lekkerste zelfgemaakte pierogi voorgeschoteld, net als de meest slimme analyses op de Poolse politiek. Die je zelfs niet op Twitter tegenkomt.

• Verse bosbessen plukken in de tuin van oom en tante, met snuffelende honden om je heen en een stralend zonnetje boven je.

• De vele vragen van opa, over mijn werk, de Nederlandse politiek én economie terwijl we rondscharrelen in zijn volkstuintje.

• Liggend op de schommelbank in de tuin (die er al 20 jaar staat) terugdenken aan de heerlijke zorgeloze lange Poolse zomers van jaren terug en je opeens realiseert dat je op dit moment weer nieuwe herinneringen aan het maken bent.